Υπάρχει ένα μέρος στην Αθήνα που μπορείς να ζωγραφίζεις αγάλματα ενώ πίνεις το ποτό σου

Η λέξη “απόκοσμο” φέρνει στο μυαλό κάτι μυστηριώδες και εξωπραγματικό, ακριβώς όπως και η τέχνη πολλές φορές. Σαν ένα μονοπάτι που διασχίζεις και δεν ξέρεις που θα σε βγάλει ή, ένας καμβάς λευκός που γεμίζει με χρώματα. Μια διαφορετική μορφή ψυχοθεραπείας. Στην Αθήνα, κάπου στα στενά της Πλάκας, η ανάγκη για δημιουργία ενσαρκώθηκε και πήρε υπόσταση με συστατικά μερικά παλιά αγαλματίδια, σπρέι και ακρυλικά χρώματα. Έτσι κάπως γεννήθηκε το Apokosmo creations.

«Σπρέι, ακρυλικά και τέχνη σε αγαλματίδια»

«Η αρχική ιδέα γεννήθηκε κατά τη διάρκεια της δεύτερης καραντίνας. H ζωγραφική ήταν η ψυχοθεραπεία μου και συζητώντας με κόσμο μετά την καραντίνα, συνειδητοποίησα ότι πολλά άτομα είχαν ανάγκη από δραστηριότητες που θα τους βοηθούσαν να ξεχαστούν από τα κατάλοιπα του εγκλεισμού», λέει στο READER η Εύα Σαμαρά, μουσειολόγος και δημιουργός του Apokosmo Creations.

Πέρυσι, στις αρχές του χειμώνα, η ίδια ανακάλυψε στην αποθήκη ενός καταστήματος στην Πλάκα, μερικά παλιά αγαλματίδια που κάποτε ήταν προς πώληση αλλά είχαν αποσυρθεί μετά την ανακαίνιση του μαγαζιού. Έχοντας αγάπη τόσο για την κλασσική όσο και για τη μοντέρνα τέχνη, αποφάσισε να πειραματιστεί και να τους δώσει μια νέα ταυτότητα, ζωγραφίζοντάς τα. Αυτή ήταν η αρχή του Apokosmo Creations. Πήρε spray και ακρυλικά χρώματα και άρχισε να δημιουργεί στην ταράτσα.

«Για ένα χρόνο, επικεντρώθηκα κυρίως στην χονδρική και λιανική πώληση των αγαλμάτων που δημιουργούσα. Παράλληλα, άνοιξα λογαριασμούς στο Instagram και το TikTok για να προβάλλω τις δημιουργίες μου. Ψάχνοντας για μια ιδιαίτερη αρχαιοελληνική λέξη για να ονομάσω το brand μου, βρήκα τη λέξη ‘Apokosmo’ και μου φάνηκε τέλεια.

Πάντα θυμάμαι τον εαυτό μου να αγαπά την ιστορία και τις τέχνες. Από μικρή ο παππούς μου, αντί για παραμύθια, μου μάθαινε ιστορία και η μαμά μου, που αγαπάει τη ζωγραφική, μου έπαιρνε δώρο βιβλία μεγάλων ζωγράφων. Το να μαθαίνω για καλλιτέχνες και να ζωγραφίζω ήταν από τις αγάπημένες μου ασχολίες», λέει η Εύα, η οποία γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κατοριά. Σπούδασε γαλλική γλώσσα και λογοτεχνία στη Θεσσαλονίκη και έκανε μεταπτυχιακό μουσειολογίας στην Αγγλία, ενώ επέστρεψε στην Ελλάδα στα τέλη του 2019 για να εργαστεί στον πολιτισμό.

«Πηγή έμπνευσης για εμένα μπορεί να αποτελέσουν πολλά πράγματα, από έναν μεγάλο καλλιτέχνη όπως ο Μποτιτσέλι μέχρι τα όμορφα τοπία της χώρας μας. Είμαι λάτρης των έντονων χρωμάτων και για να πω ότι μου αρέσει κάποιο έργο τέχνης θέλω να μου προκαλεί έντονα συναισθήματα», σημειώνει.

Για εκείνη η τέχνη είναι από τους βασικότερους τρόπους απελευθέρωσης. «Επιτρέπει στους ανθρώπους να εκφράσουν τα συναισθήματα, τις σκέψεις τους και το ποιοι είναι, πέρα από τα όρια της καθημερινής ζωής αλλά και των κανόνων της κοινωνίας. Αυτό την κάνει ένα πολύ ισχυρό εργαλείο. Και η ζωγραφική σε αγαλματίδια, είναι ένας τρόπος έκφρασης, εκτόνωσης, ψυχοθεραπείας. Έχω κάνει τα πιο δημιουργικά μου αγάλματα μέρες που είχα νεύρα ή ήμουν στεναχωρημένη. Όταν πιάνω ένα πινέλο και συγκεντρώνομαι στον χρωματισμό, όλα τ’ άλλα σβήνουν. Το υπεραναλυτικό μου μυαλό, ηρεμεί γιατί του δίνεις κάτι να αφοσιωθεί και αυτό έχει αποτελέσει για εμένα τεράστια ψυχοθεραπεία από μικρή ηλικία. Η ζωγραφική, μαζί με την γυμναστική και την ψυχοθεραπεία είναι η μαγική τριάδα μιας δικής μου υγιής καθημερινότητας».

Η γέννηση των εργαστηρίων ζωγραφικής σε αγαλματίδια

«Πριν μερικούς μήνες, μια φίλη μου είπε πως ψάχνει κάποιο καλλιτεχνικό team bonding για την ομάδας της. Της πρότεινα, λοιπόν, να οργανώσω εγώ ένα, όπου τα μέλη θα ζωγράφιζαν τα αγάλματα με τη δική μου βοήθεια. Αφού το δοκιμάσαμε με την ομάδα της και είδα πόσο άρεσε στους συμμετέχοντες και πόσο δημιουργικά ήταν τα αποτελέσματα, αποφάσισα να βρω ένα χώρο για να το οργανώσω ξανά, αυτή τη φορά ανοιχτό προς το κοινό. Και έτσι ξεκίνησαν τα εργαστήρια μου», λέει η Εύα.

«Το concept είναι αρκετά απλό. Έλα να χαλαρώσεις ζωγραφίζοντας και να γνωρίσεις νέο κόσμο. Εγώ σου δίνω ένα ‘έτοιμο λευκό καμβά’, που είναι το άγαλμα και εσύ το χρωματίζεις και αφήνεις το μυαλό σου να απορροφηθεί από την δημιουργία. Δεν χρειάζεται να ξέρεις από ζωγραφική και αυτό είναι που το κάνει προσβάσιμο σε όλους», επισημαίνει.

Οι συμμετέχοντες κάθονται σε τραπέζια και, μπροστά τους, πέρα από το άγαλμα έχουν πινέλα, μολύβια, ακρυλικά χρώματα και μαρκαδόρους. Στην αρχή του εργαστηρίου, η Εύα κάνει μια σύντομη εισαγωγή και τους δείχνει απλές τεχνικές χρωματισμού, είτε με το πινέλο, είτε με σφουγγάρι και έπειτα τους αφήνει να δημιουργήσουν ελεύθερα για δύο ώρες. Φυσικά βρίσκεται στο χώρο για να βοηθήσει και να δώσει συμβουλές σε όποιον χρειάζεται. Στο τέλος, οι συμμετέχοντες παίρνουν τα έργα τους σπίτι.

Ακόμα δεν υπάρχει στάνταρ χώρος για τα εργαστήρια, όμως πάντα γίνονται κάπου στο κέντρο της Αθήνας. Όπως λέει η Εύα, από το Σεπτέμβρη θα επεκταθούν σε μαγαζιά στα βόρεια και τα νότια προάστια, ενώ θέλει να τα οργανώσει ακόμα και εκτός Αθηνών.

«Θέλω, πέρα από μια χαλαρωτική, καλλιτενική δράση, ο κόσμος να το βλέπει και ως μια ευκαιρία να δοκιμάσει κάτι νέο και πρωτότυπο, να κοινωνικοποιηθεί, και να ξεφύγει, έστω για λίγο, από τα άγχη και τη ρουτίνα της καθημερινότητας. Θέλω να νιώσουν μέρος ενός γκρουπ και να κάνουν γνωριμίες που μπορεί να εξελιχθούν ακόμη και σε φιλίες.

Γενικά έχω λάβει πολύ όμορφο και θετικό feedback από όλους τους συμμετέχοντες και αυτό εκτός από πολύ χαρούμενη με κάνει και ακόμη πιο δημιουργική. Βλέποντας τη διάθεση που υπάρχει, το απολαμβάνω και διασκεδάζω και εγώ μαζί τους και συνέχεια μου έρχονται νέες ιδέες για την εξέλιξη των εργαστηρίων. Έχουν έρθει πολλά άτομα στο τέλος να μου εκφράσουν το πόσο χαλάρωσαν και πόσο τους άρεσε και έχω άτομα που έχουν έρθει τρεις και τέσσερις φορές να ζωγραφίσουν ξανά».

Η στροφή προς το slow living

Πιστεύει ότι, τα επόμενα χρόνια, θα βλέπουμε όλο και πιο συχνά την στροφή του κόσμου προς εναλλακτικές, πιο δημιουργικές δραστηριότητες. Η Αθήνα έχει να προσφέρει άπειρα πράγματα στο κομμάτι καριέρας και αναγνώρισης ως μια σύγχρονη ευρωπαϊκή πόλη, αυτό όμως δεν αναιρεί τους απίστευτα έντονους και γρήγορους ρυθμούς της. Ο κόσμος πλέον ψάχνει διεξόδους σε νέες δραστηριότητες που θα του προσφέρουν κάτι παραπάνω από απλή διασκέδαση. Θέλει να ζήσει μια εμπειρία, θέλει να χαλαρώσει και θέλει να κάνει κάτι διαφορετικό.

«Η κουλτούρα του slow living που αρχίζει να ανθίζει παγκοσμίως είναι μία ανάγκη όλων μας να ρίξουμε τους ρυθμούς. Ελπίζω και προβλέπω ότι δραστηριότητες όπως τα εργαστήρια ζωγραφικής θα γίνουν κομμάτι της ζωής μας και της καθημερινότητάς μας».

Όσο για το Apokosmo, η ίδια θέλει να εξελιχθεί σε ένα community το οποίο θα έχει συνεχώς νέα concept. «Θέλω ο κόσμος να το συνδυάσει με την χαλάρωση και την δημιουργική διασκέδαση. Σκοπός είναι να λανσάρουμε και κάποια προϊόντα που θα υποστηρίζουν έναν πιο αργό τρόπο ζωής και θα γίνουν σύμμαχοι στην προσπάθεια αποσυμπίεσης από την έντονη καθημερινότητα.

Στα πιο μακρινά σχέδια είναι η δημιουργία ενός hub. Θέλω να φτιάξω ένα δικό μου χώρο που θα λειτουργεί σαν open social club, για ανθρώπους που χρειάζονται ένα διάλλειμα από τη γρήγορη και αγχωτική καθημερινότητα. Ένα χώρο όπου θα παρέχει δραστηριότητες, σε συνδυασμό με ένα καφέ ή ποτό και θα σε βοηθάει να ξεχαστείς, να χαλαρώσεις αλλά και να γνωρίσεις νέο κόσμο», λέει καταλήγοντας η Εύα.