Μπροστά σε ένα πολυπληθές κοινό που γέμισε την αίθουσα Συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου, στο Αγρίνιο, έγινε σήμερα η παρουσίαση του βιβλίου του Σωκράτη Mιχ. Ζαραβίνα …“Αφήστε να μιλήσω για την πόλη μου”. Διοργανώθηκε από τον Εκπαιδευτικό Όμιλο (Παράρτημα Αγρίνιου) και την Επιτροπή Εκπαιδευτικών για την Επανίδρυση του Κέντρου Πολιτισμού “Ο Μακρυγιάννης”.
Το βιβλίο αποτελεί ένα πόνημα μιας πολύχρονης και επίμονης έρευνας για το Αγρίνιο, την Πόλη του Καπνού, που μας φωνάζει κοντά της. Σπάνια ντοκουμέντα, η τεράστια Προίκα από το Θεό και τη Φύση, οι Προσωπικότητες, η μεγάλη Ανάπτυξη, η Κακοδαιμονία που ακολούθησε, που συνεχίζεται και η ανάγκη να… γυρίσουμε το Παιχνίδι για να Έρθει η Ανάκαμψη.
Την παρουσιάσαν, τα μέλη της 7μελούς Ερευνητικής Επιτροπής με συντονιστή τον Εκπαιδευτικό και Κοινωνικό Αγωνιστή, Θόδωρο Λιαροκάπη. Μίλησε επίσης η εκπρόσωπος του Παιδαγωγικού Περιοδικού “Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης”. Η Φιλόλογος, Γεωργία Παντολέϊνα, επιμελήθηκε την παρουσίαση της εκδήλωσης.
Με τον χειμαρρώδη και αγωνιστικό λόγο του, ο δάσκαλος Σωκράτη Mιχ. Ζαραβίνας μίλησε για τα προβλήματα δεκαετιών που ταλανίζουν το αστικό και κοινωνικό περιβάλλον της πόλης του Αγρινίου και της ευρύτερης περιοχής και ζήτησε από το ακροατήριο να αγωνιστεί και οι πολίτες να μην επιτρέψουν να χαθούν τα πάντα.΄
Όπως αναφέρει ο συγγραφέας, το βιβλίο είναι αφιερωμένο: «Απ’ τους ηρωικούς καπνεργάτες του 1963 στους εκπαιδευτικούς του 1998 ενάντια στο νόμο – έκτρωμα του Αρσένη, που τον…πληρώνουμε μέχρι και σήμερα.
Στους πρωταγωνιστές και συμμετέχοντες (συμπολίτες και συμπολίτισσες) στα δύο αυτά κινήματα, το Καπνεργατικό και το Εκπαιδευτικό αφιερώνεται η ταπεινή αυτή εκδοτική – ερευνητική προσπάθεια για την πόλη μας».
Και στο οπισθόφυλλο του βιβλίου … “Αφήστε να μιλήσω για την πόλη μου” ο, Σωκράτης Mιχ. Ζαραβίνας γράφει:
«Σ’ αυτό το βιβλίο δε θα βρει ο αναγνώστης ούτε Επίλογο, ούτε το καθιερωμένο κείμενο του Οπισθόφυλλου. Πού χρόνος για τέτοια; Η πόλη μας – το Αγρίνιο κινδυνεύει αυτό τον καιρό να χάσει ένα ακόμη κομμάτι απ’ το κορμί της.
Την Τριχωνίδα με το υπέροχο περιβάλλον της. Η πόλη περιμένει (μέχρι πότε;) απεγνωσμένα τη δική μας παρέμβαση. Δεν αντέχει κι άλλο…