Λιθογραφία του Καρλ Χάουπτ με τη μάχη του Βελεστίνου το 1897 | Εθνικό και Ιστορικό Μουσείο
Την περίοδο της «κρίσης των Ιμίων» ένας αξιωματικός του ελληνικού στρατού έβγαινε στα κανάλια και σε εθνικιστικό παροξυσμό φώναζε πως η Ελλάδα πρέπει να πάει σε πόλεμο με την Τουρκία και είναι δεδομένο πως θα τον κερδίσει και πως γενικά η Ελλάδα, αν κάποιος εξαιρέσει (;) τη Μικρασιατική Εκστρατεία δεν έχει χάσει πόλεμο από τους «γείτονες».
Αυτό είναι μία πεποίθηση που υπάρχει ακόμα και σήμερα σε ένα μέρος του πληθυσμού. Η ιστορική αλήθεια, ωστόσο, είναι σκληρή. Προφανώς και κάποιος δεν μπορεί να εξαιρέσει τη Μικρασιατική Καταστροφή σαν να είναι ένα γεγονός που απλά μπορείς να το… προσπεράσεις. Πέρα από αυτό, ωστόσο, υπάρχει και μία ακόμα μαύρη σελίδα στην ιστορία της Ελλάδας σε ό,τι αφορά τις ένοπλες συρράξεις με την Τουρκία.
Η σελίδα αυτή είναι ο «ατυχής», όπως χαρακτηρίστηκε, πόλεμος ο οποίος οδήγησε σε μία βαριά και ταπεινωτική ήττα της Ελλάδας από την Τουρκία. Εκείνος ο πόλεμος, ξεκίνησε μία ημέρα σαν σήμερα, στις 5 Απριλίου του 1897.
Το Κρητικό ζήτημα και ο Σπύρος Καγιαλεδάκης
Η αυγή του 1897 βρήκε την Κρήτη σε αναβρασμό. Η ένταση ανάμεσα σε Χριστιανούς (που αποτελούσαν το 80% του πληθυσμού του νησιού) και Οθωμανούς ήταν τεράστια και κορυφώθηκε με τη δολοφονία του χριστιανού εισαγγελέα Χανίων. Τα επεισόδια που σημειώθηκαν ήταν τέτοια που οδήγησε τον χριστιανικό πληθυσμό να ζητήσει βοήθεια από τις Μεγάλες Δυνάμεις και να κηρύξει με ψήφισμα την Ένωση με…